Frelo, el me vien tal volta si avitò,
che ‘l me par un boleo piantò in le cosse;
el fa doe sguanze e doe sbaìse rosse,
che ‘l par un luzo che ‘n Brenta sia piò.
Se me ‘l strenzo e (se) me ‘l fazo scarpelò,
el se me driza e fa le vene rosse,
e se ‘l aluogo può che ‘l se riposse,
el me sta rebelio che ‘l pare un chiò.
El ge bate le tempie e sta mè duro
e tal volta de voia sta (sì) imborio,
che ‘l passarà da para ben un muro.
Per mi non g’è mo fante da mario
né altre che voia, né che per dinari
né che ne daga per l’amor de Dio.
Ben m’ha insignò i boari,
mo ‘l è peccò. Mo ti, che se letran,
dàme altro muò senza menarlo a man. FINE